nieuw blog

kopje

In wezen gaat samenwerken over het kunnen verbinden van boven- en onderstroom. Mooie woorden voor datgene wat zichtbaar en hoorbaar is in een groep, zoals taken, doelen, verantwoordelijkheden, visie, missie – kortom: de bovenstroom en datgene wat voelbaar is.

sub-kopje alinea

Elke keer opnieuw bereid zijn je projecties terug te nemen. Ingewikkeld? Soms, zeker. Maar als je je realiseert dat iedereen in je team alléén maar een spiegel is voor jou, feitelijk een spiegel die je toont hoe jouw binnenwereld eraan toe is, dan krijg je alleen maar kansen aangeboden. Kansen op een mindshift die ontspanning en rust kan brengen. Voor jezelf en daarmee ook voor je team.

sub-kopje alinea

Maar als je als teamlid bereid bent om te leren dat jouw teamleden altijd alleen maar als spiegel fungeren, maak je zó’n megastap. Jij, en je team. En natuurlijk moeten er dan nog taken en verantwoordelijkheden worden verdeeld, doelen worden gesteld en resultaten worden behaald. Natuurlijk. Daar heb je elkaar voor nodig. Maar niets mooier en duurzamer dan dat te doen vanuit het vertrouwen in elkaar.

Dat gaat zo. Het idee dat je niemand anders nodig hebt dan jezelf om je problemen op te lossen, is heel eenvoudig maar niet makkelijk. Want juist in groepen worden jouw hardnekkige patronen getriggerd. Dus dat vraagt zowel bereidwilligheid als discipline om dat aan te gaan.

sub-kopje alinea

Als iets niet lekker loopt of er ontstaat conflict is het vaak voor de hand liggend om in te zoomen op het ‘probleemgeval’. Als bij hem of haar iets verandert, dan kan iedereen weer verder, zo is de gedachte. Maar zo werkt het mijn inziens niet. Als jij als teamlid een probleem ervaart, heb jij dat zelf aan te kijken. Dáár ligt de oplossing. In jouw manier van kijken. [nog afmaken] Wat mij betreft is het recept simpel en niet makkelijk. Vrijwel alle symptomen in de onderstroom hebben te maken met dieperliggende persoonlijke overtuigingen van ieder teamlid die getriggerd worden in de groep. Als die opspelen kan het moeizaam worden of zelfs een zooitje. Om hieruit te komen is het wezenlijk dat ieder teamlid verantwoordelijkheid leert nemen (of in elk geval: wil nemen) voor hoe hij of zij zich voelt. Jijzelf bent altijd het vertrekpunt. Zo creëer je samen ruimte en vrijheid; ook om kritisch op elkaar te zijn, maar zonder het persoonlijk hoeven te nemen. Het wordt makkelijker om 100% verantwoordelijkheid voor het gezamenlijk doel te nemen.